نظریه هوش‌های چندگانه، اولین بار در سال 1983 در کتاب «چارچوب‌های ذهن» نوشته «هوارد گاردنر» مطرح شد. گاردنر با معرفی هفت نوع هوش مختلف در این کتاب، مفهوم «هوش» را بسیار گسترده‌تر از هوش عمومی تعریف کرد. هر یک از ما درجاتی از این هوش‌ها را در خود داریم. اما معمولاً یک هوش وجود دارد که از همه قوی‌تر است و اصطلاحاً به آن «هوش غالب» گفته می‌شود. تئوری گاردنر مورد استقبال جامعهٔ آموزش و پرورش قرار گرفت. تأثیر مثبت و غیرقابل انکار آن روی فعالیت‌های آموزشی، همه را متقاعد کرد که او یک مدل یادگیری فوق‌العاده را ابداع کرده است.